Historia Szkoły Podstawowej nr 4

Szkoło! Oh moja, kochana szkoło!
Gdy cię każdego dnia wspominam,
Tęsknota w me serce się wgryza.
Oczy mam pełne łez

I marzę o tym, by czas cofnąć wstecz!

 Początki  Szkoły Podstawowej nr 4 w Czechowicach sięgają 1904 roku i są one  związane z rozwojem gospodarczym naszej miejscowości. Państwo polskie wówczas nie istniało, ale był bohaterski naród, który walczył o polskość naszych ziem. Było to zadanie trudne. Od początku XX wieku powstawały tu liczne fabryki, które potrzebowały rąk do pracy. W związku z tym zaczęła napływać ludność, pod względem narodowościowym głównie pochodzenia niemieckiego. Mniejszość niemiecka była dobrze zorganizowana i z czasem podjęła działania na rzecz utworzenia własnej szkoły.

Działania te zostały uwieńczone sukcesem i 19 sierpnia 1904 roku powołano Towarzystwo Szkoły Ludowej, które 3 grudnia 1904 roku otworzyło  niemiecką prywatną szkołę w budynku kolejowym zwanym Rogerówką, gdyż w latach 70-tych XIX wieku dom ten należał do Emanuela Rogera (dzisiaj jest to budynek przy ulicy Towarowej 16). Budynek ten był siedzibą szkoły do 1910 r. Celem powołania szkoły było germanizowanie ludności nie tylko miasta, ale i okolicznych wiosek.

Na początku w szkole działała tylko jedna klasa koedukacyjna, do której uczęszczało 45 uczniów, ale już w 1905 roku do szkoły  było zapisanych 170 dzieci z gmin Czechowice i Dziedzice, a także z Zabrzega, w tym około 100 polskich dzieci. Były to przede wszystkim dzieci pracowników kolei, którzy w obawie przed utratą pracy zdecydowali się posłać swoje dzieci do szkoły niemieckiej. Z czasem szkoła zaczęła się szybko rozwijać i zaczęli do niej uczęszczać nawet uczniowie z okolic Zebrzydowic i Oświęcimia. Ponieważ szkoła się rozwijała i przybywało coraz więcej dzieci, budynek stawał się za ciasny. W związku z tym w 1907 roku powołano Komitet Budowy Szkoły Niemieckiej, Dzięki jego staraniom rozpoczęto budowę nowego gmachu szkoły przy ulicy Studenckiej 2. Nowy budynek zbudowano na gruntach Niemca Leona Zipsera, gdyż Polacy nie zgodzili się na sprzedaż gruntów pod nową niemiecką szkołę.

Kamień węgielny pod niemiecką szkołę położono 31 maja 1909 roku, a uroczyste otwarcie odbyło się w niedzielę 18 września 1910 roku. Początkowo była to szkoła 2- klasowa, a później 6- klasowa. Uczyło się w niej 480 dzieci z wielu okolicznych wiosek

Wybuch I wojny światowej powstrzymał proces germanizacyjny okolic szkoły i okolicznych wiosek powiatu bielskiego.

W 1918 roku, po 123 latach niewoli, odrodziło się niepodległe państwo polskie. Wtedy też nastąpił koniec szkoły niemieckiej. Wprawdzie działała jeszcze ona parę lat, a nawet w roku szkolnym 1918/1919 było do niej zapisanych aż 629 uczniów, jednak  z roku na rok liczba ta spadała. Ostateczne wygaśnięcie klas niemieckich nastąpiło w roku szkolnym 1933/1934.

Od momentu odzyskania przez Polskę niepodległości ludności Czechowic i Dziedzic przyświecała myśl utworzenia szkoły polskiej, która miałaby się mieścić niedaleko dworca na terenie Czechowic. Chciano w ten sposób odciągnąć dzieci polskie od niemieckiego szkolnictwa. W celu utworzenia polskiej placówki oświatowej powołano specjalny komitet, który 9 września 1919 roku przeprowadził zapisy do szkoły. Zgłosiło się 220 dzieci. Teraz najważniejszą kwestią było znalezienie lokalu, w którym by mogła działać szkoła polska. Komitet zwrócił się do Zarządu istniejącej szkoły niemieckiej  z prośbą odstąpienia  dwóch sal lekcyjnych w budynku przy ulicy Studenckiej 2. Tu też rozpoczęła pracę polska Szkoła Ludowa IV.

Szkoła Ludowa IV została oficjalnie założona 31 października 1919 roku. Pierwszym kierownikiem został Józef Woleński, dyrektor Szkoły Wydziałowej (dzisiejsza Szkoła Podstawowa nr 5). Józef Woleński nie mógł kierować dwiema placówkami, dlatego od 1921 roku kierownikiem Szkoły Ludowej IV został  Michał Olszewski. Natomiast od 1 września 1922 roku funkcję kierownika objął Stanisław Cyankiewicz.

Szkoła Powszechna IV rozwijała się pomyślnie, skutecznie konkurując z działającą w tym samym budynku szkołą niemiecką. Rosła liczba uczniów w szkole polskiej. Już w 1921 roku uczyło się w niej 340 dzieci, zaś w szkole niemieckiej zaledwie 123 uczniów.

Dwie sale lekcyjne dla 340 dzieci okazały się niewystarczające, dlatego kierownik szkoły Michał Olszewski zwrócił się do Wydziału Gminnego i Urzędu Mieszkaniowego o zezwolenie na zajęcie kolejnych sal dla Szkoły IV. Wydział Gminny zobowiązał się zbadać, na ile klasy zajmowane przez prywatną szkołę niemiecką są jej potrzebne. Jeżeli znalazłyby się jakieś wolne klasy, to obiecano przekazać je dla Szkoły IV. Po rozpatrzeniu sprawy Wydział Gminny zezwolił Szkole IV na zajęcie dalszych dwóch sal, użytkowanych dotychczas przez szkołę niemiecką. Kiedy kierownictwo szkoły niemieckiej nie chciało odstąpić sal dobrowolnie, kierownictwo szkoły polskiej z pomocą grona nauczycielskiego zajęło siłą dwie sale. Dzięki temu od listopada 1921 roku szkoła polska mieściła się w czterech salach. Zarząd szkoły niemieckiej postanowił wnieść skargę do Starostwa w Bielsku, któremu podlegała oświata na terenie naszej miejscowości. Sprawę bezprawnego, jak twierdzili Niemcy, zajęcia dwóch sal lekcyjnych badała powołana w tym celu komisja pod przewodnictwem inspektora szkolnego Klemensa Matusiaka, która przyznała słuszność szkole polskiej.

Szkoła Powszechna IV była początkowo szkołą czteroklasową (w latach 1922-1925), potem pięcioklasową (1926), sześcioklasową (1927- 1929) i od 1930 roku siedmioklasową. Chodziło do niej coraz więcej dzieci, dlatego władze gminy Czechowic postanowiły podjąć starania mające na celu  zakup budynku szkoły niemieckiej dla polskiej szkoły. Wydział Gminy powołał komisję, której celem miało być doprowadzenie do porozumienia z zarządem szkoły niemieckiej co do kupna budynku. Równocześnie rozpoczęła się dyskusja we władzach gminy na temat tego, co będzie korzystniejsze: zakup budynku przy ulicy Studenckiej 2 czy budowa zupełnie nowego budynku w innej lokalizacji. Ostatecznie, po analizie kosztów uznano, że należy zrobić wszystko, by doprowadzić do odkupienia budynku przy Studenckiej 2. 8 marca 1932 roku komisja zawarła umowę wykupu budynku. Rok szkolny 1932/1933 przyniósł zmiany w oświacie polskiej i Szkoła IV została Powszechną Szkołą Publiczną nr 4. W  następnym roku była to już szkoła siedmioklasowa z programem szkoły ośmioklasowej.

Przez dwadzieścia lat Powszechna Szkoła Publiczna nr 4 była nie tylko centrum nauki, ale także ważnym ośrodkiem życia kulturalnego.

Uczniowie naszej szkoły mogli rozwijać talenty aktorskie w działającym na terenie szkoły kole teatralnym. Członkowie koła z okazji 250 rocznicy zwycięstwa pod Wiedniem przygotowali sztukę „Rycerskie pacholę”, a na 11 listopada inscenizację składającą się z pieśni żołnierskich.

W ciągu roku szkolnego odbywało się wiele uroczystości, były to akademie okolicznościowe, przedstawienia szkolne oraz liczne poranki.

Od początku istnienia szkoły polskiej w wychowaniu dzieci szczególny nacisk kładziono na sport. Szkoła nie posiadała sali gimnastycznej, dlatego zajęcia sportowe, gdy była ładna pogoda, odbywały się na boisku szkolnym oraz podwórku. W ciepłe dni dzieci pływały w Iłownicy, Białce i Wiśle. W zimie jeżdżono na łyżwach na zamarzniętych dworskich stawach, zjeżdżano na sankach i nartach w Dolinie Szwajcarskiej oraz na Podraju. W szkole istniały także 2 kółka sportowe, jedno dla dziewcząt, drugie dla chłopców, oraz sekcja narciarska. Poza  kółkami sportowymi w szkole działało wiele kółek zainteresowań, a także kółek związanych z organizacjami.

Wybuch II wojny światowej 1 września 1939 roku przerwał na prawie 6 lat wszelką działalność na terenie szkoły. Od pierwszych dni okupacji ziem polskich Niemcy rozpoczęli realizację planu eksterminacji polskiej inteligencji. W ramach tej akcji między innymi 16 września 1939 roku aresztowano kierownika szkoły Stanisława Cyankiewicza. Został on wywieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie został zamordowany. Podobny los spotkał wielu nauczycieli, nie tylko naszej szkoły. Tragedią naszego narodu było to, że znaleźliśmy się w 1939 roku pod dwiema okupacjami, niemiecką i sowiecką, a każdy okupant chciał nas pozbawić elity intelektualnej. Takim symbolem martyrologii inteligencji polskiej pod okupacją sowiecką stał się Katyń. To właśnie tu został zamordowany Bolesław Cieślik, nauczyciel i kierownik Szkoły Dokształcającej Przemysłowej, której siedziba przed wybuchem wojny znajdowała się w budynku Szkoły nr 4.

W budynku szkoły do 1943 roku mieściła się szkoła niemiecka, a potem, do stycznia 1945 roku, koszary dla wojsk niemieckich. W okresie walk wyzwoleńczych budynek zajęli Rosjanie, którzy stacjonowali w nim do marca 1945 roku.

Po odzyskaniu niepodległości w 1945 roku pomimo trudnych warunków pracy szkoła wznowiła swoją działalność już 9 kwietnia 1945 roku. Na skutek działań wojennych budynek szkolny był zdewastowany, w czasie deszczu przeciekał dach, w oknach brakowało szyb, brakowało ławek, opału, zniszczone były podłogi, nie działało oświetlenie. Wszystkie pomoce szkolne uległy zniszczeniu.

Do szkoły wrócili też przedwojenni nauczyciele, którzy jeszcze do niedawna przebywali w obozach pracy . Mimo ciężkich przeżyć, niejednokrotnie utraty zdrowia, przystąpili do organizacji szkoły, do której zapisało się  377 dzieci i z roku na rok ich liczba wzrastała. Kierownikiem szkoły został Karol Bohucki i pełnił tę funkcję do momentu odejścia na emeryturę tj. do końca roku szkolnego 1950/1951.

Po jego odejściu funkcję tę przejął Eugeniusz Wilk. Wkrótce jednak objął on kierownictwo w Szkole Podstawowej nr 5, a kierownikiem Szkoły nr 4 został Jerzy Kisza.

W tym okresie nasze miasto przeżywało gwałtowny rozwój gospodarczy, który spowodował wzrost liczby ludności i, co za tym idzie, wzrost liczby uczniów także w naszej szkole. Budynek szkoły nie mógł pomieścić wszystkich uczniów, dlatego musieli się oni uczyć w dwóch świetlicach: Zjednoczonych Zakładów Rowerowych i Powszechnej Spółdzielni Spożywców. Tak więc, do października 1954 roku nauka odbywała się w trzech budynkach. Na początku roku szkolnego 1956/57 w Szkole nr 4 uczyło się już 478 dzieci. Nauka odbywała się na 3 zmiany – od godziny 7:45 do 18:30.

W tej sytuacji wobec pogarszających się warunków pracy w szkole, w październiku 1956 roku na zebraniu Komitetu Rodzicielskiego postanowiono powołać Komitet Rozbudowy Szkoły. Rodzice zdeklarowali na rozbudowę szkoły 40 tys. złotych i 800 roboczogodzin. Po rozważeniu różnych projektów postanowiono dobudować jedno skrzydło budynku. Prace rozpoczęto 27 sierpnia 1957 roku, wykonując wykop pod fundamenty. Odbiór techniczny nowego skrzydła miał miejsce 18 grudnia 1958 roku, a uroczyste przekazanie uczniom – 10 stycznia 1959 roku.  Dzięki temu sytuacja lokalowa szkoły uległa radykalnej poprawie. W nowej części szkoły było 6 sal lekcyjnych. W rozbudowanej szkole uczyło się 600 uczniów. Sytuacja lokalowa szkoły jednak tylko na krótko okazała się dobra. Szkoła była największą w powiecie  i pracowała w coraz trudniejszych warunkach.

W roku szkolnym 1959/1960 nowym kierownikiem szkoły został Zbigniew Semen. Za jego czasów z okazji 20 rocznicy powstania PPR, Rada Pedagogiczna postanowiła, aby patronem szkoły został Leon Lasek i 28 kwietnia 1962 r. odbyła się uroczystość nadania szkole jego imienia. Początek lat 60-tych to  okres, kiedy „Czwórka” borykała się z trudnymi warunkami lokalowymi ze względu na to, że w roku szkolnym 1962/1963 uczyło się w szkole 870 uczniów w 25 oddziałach, w tym w 2 klasach specjalnych. W następnym roku szkolnym warunki nauki uległy poprawie, ponieważ w ramach akcji „1000 szkól na 1000-lecie” wybudowana została Szkoła Podstawowa nr 6 i 250 naszych uczniów zostało do niej przeniesionych.

W latach 1965-1967 przeprowadzono modernizację budynku. Wymieniono ogrzewanie piecowe na centralne, przedzielono ścianami działowymi dwie klasy, uzyskując dodatkowe pomieszczenia, wymieniono instalację elektryczną  i wszystkie okna w starej szkole, zbudowano dwie szatnie, zradiofonizowano szkołę, wykonano rozbieralnie z natryskami, urządzono kuchnię i pomieszczenie dla świetlicy. W trosce o zdrowie młodzieży otwarto w szkole gabinet stomatologiczny oraz gabinet lekarski. Ciągle jednak szkoła borykała się z problemami lokalowymi. W żaden jednak sposób nie miały one wpływu na poziom edukacji, pomimo iż szkoła miała najwyższy wskaźnik zmianowości w powiecie.
W roku szkolnym 1969/70 w szkole uczyło się 729 uczniów  w 23 oddziałach. Szkoła posiadała tylko 10 sal lekcyjnych, dlatego nauka odbywała się w trybie dwuzmianowym, a trzy klasy uczyły się nawet na trzy zmiany. Wydawać by się mogło, że warunki pracy w Szkole nr 4 uległy gwałtownej zmianie w połowie 1972 roku, kiedy to do nowo wybudowanej Szkoły Podstawowej nr 8 przeszła część młodzieży „czwórki”. Tak się jednak nie stało – nauka nadal odbywała się na dwie zmiany.

W latach 70-tych główny nacisk kładziono na tworzenie kółek zainteresowań, m.in. powstało Szkolne Koło PCK, Liga Ochrony Przyrody, ZHP, koło taneczne, muzyczne, matematyczne, fizyczne. Wprowadzono obowiązkowe prace społeczno-użyteczne, a w czasie wakacji w szkole zorganizowano półkolonie.

Pan Zbigniew Semen był dyrektorem Szkoły nr 4 przez 26 lat do sierpnia 1985 roku, kiedy to stanowisko objęła mgr Henryka Plucińska,  która kierowała szkołą przez 14 lat. Wtedy to zostały w szkole powołane zespoły samokształceniowe nauczycieli. Za jej czasów urządzono klasopracownie do nauki języka rosyjskiego, historii, biologii, geografii, matematyki. Powołano Klub Przyjaciół Harcerstwa i urządzono na poddaszu harcówkę. Wprowadzono i upowszechniono „dni otwartej szkoły” dla rodziców. W roku szkolnym 1988/1989 powołano do życia jedyną w mieście klasę wyrównawczą, która dawała możliwość ukończenia szkoły podstawowej tym uczniom, którzy mieli problemy z nauką. W latach 80-tych trwały również w szkole prace remontowe tj. tynkowanie, malowanie ścian, cyklinowanie parkietów wymiana starych mebli. 21 listopada 1991 roku powołano Radę Szkoły, która była pierwszą tego typu jednostką w czechowickich szkołach. W jej skład wchodzili przedstawiciele Rady Pedagogicznej, rodziców i uczniów. Wraz z jej powstaniem przestał działać Komitet Rodzicielski.

Pożegnanie dyrektor Henryki Plucińskiej zbiegło się z  pożegnaniem „Czwórki” jako szkoły ośmioklasowej, bowiem wraz z nowym rokiem  szkolnym 1999/2000 dotychczasowe ośmioletnie szkoły podstawowe stały się szkołami podstawowymi sześcioletnimi. 1 września 1999 roku uczniowie byli witani przez nową dyrektor mgr Małgorzatę Krawet. Pod jej rządami „Czwórka” dalej się zmieniała. Przeprowadzono remont elewacji szkoły, uruchomiono w 2004 roku Ministerialną Pracownię Komputerową, a 7 października 2006 roku uroczyście przekazano do użytku nową salę gimnastyczną, która powstała dzięki przychylności Rady Miejskiej i jej ówczesnego przewodniczącego Marka Dopierały, a także jego zastępcy, absolwenta naszej szkoły, Jacka Niedźwiedzkiego. Przy zaangażowaniu dyrekcji, wszystkich pracowników szkoły i rodziców zorganizowano dla społeczności lokalnej I Piknik Rodzinny „Czwórki”. Impreza ta na stałe wpisała się w kalendarium imprez i uroczystości organizowanych w naszej szkole. Do kalendarium imprez wpisały się również corocznie organizowane przez Panią Ewę Głowacką spotkania czytelnicze w ramach, których nasi uczniowie mają wyjątkową możliwość bezpośredniego kontaktu z twórcami czytanych książek.

Rok szkolny 2007/2008 przyniósł kolejne zmiany. Stanowisko dyrektora objęła mgr Urszula Polaczek, która pełniła tę funkcję do sierpnia 2015 r. Rok szkolny 2007/2008 to nie tylko rok nowej dyrekcji, ale również nowego organu szkoły, bowiem w miejsce rozwiązanej Rady Szkoły zorganizowano Radę Rodziców. Dzięki jej zaangażowaniu udało się wspólnie z Radą Pedagogiczną po raz pierwszy zorganizować Biesiadę dla rodziców i sympatyków szkoły. Biesiady te kontynuowane były w następnych latach szkolnych i cieszyły się dużym powodzeniem.

Większość imprez szkolnych odbywała się zgodnie z tradycją szkoły, ale dzięki pani dyrektor i całej Radzie Pedagogicznej podjęto wiele nowych inicjatyw, które kontynuowane są aż do dziś. Taką inicjatywą stał się „Wieczór Młodych Artystów”, spotkanie, podczas którego uczniowie mogą zaprezentować swoje talenty i uzdolnienia. Od 2008 roku zapoczątkowano także wyjazdy naszych uczniów na zimowiska oraz letniska. Co roku  nasi podopieczni pod opieką pani dyrektor Joanny Bogus wyjeżdżają do Domu Wczasów Dziecięcych w Porębie Wielkiej, Dusznikach-Zdroju, czy w Kościelisku, by uczestniczyć w kolonii letniej i zimowej. Okres dyrektorowania mgr Urszuli Polaczek to czas wielkich remontów. Wymiana instalacji elektrycznej, wymiana stolarki drzwiowej, malowanie korytarzy, zaadoptowanie pomieszczeń mieszkalnych na bibliotekę szkolną, wydzielenie części z pracowni języka polskiego na Szkolną Izbę Regionalną, a przede wszystkim remont bloku kuchennego po pamiętnej czerwcowej powodzi w 2009 roku to tylko niektóre remonty, jakie były wtedy przeprowadzane w „Czwórce”.

W ramach ogólnopolskiej kampanii „Katyń – ocalić od zapomnienia” 14 kwietnia 2010 roku posadzono „Dąb katyński”, a 20 kwietnia odsłonięto pamiątkową tablicę poświęconą zamordowanemu w Katyniu w 1940 roku ppor. Bolesławowi Cieślikowi. Tablicę odsłonił jego syn Jerzy Cieślik oraz Burmistrz Czechowic-Dziedzic, pan Marian Błachut. Od tego roku zwyczajem naszej szkoły stało się przy okazji obchodów Święta Niepodległości, że delegacja uczniów naszej szkoły składa pod dębem kwiaty i zapala symboliczny znicz dla tych, którzy polegli w walce o polskość naszej ziemi.

Rok szkolny 2009/2010 był ostatnim, kiedy nasza szkoła nosiła imię Leona Laska. Na wniosek Rady Pedagogicznej, Rady Rodziców i Samorządu Uczniowskiego, Rada Miejska podjęła uchwałę w sprawie nadania nowego  imienia naszej szkole.

Od 1 września 2010 roku Szkoła Podstawowa nr 4 w Czechowicach-Dziedzicach nosi imię Orła Białego. 

Od roku 2010 kiedy szkoła przyjęła imię Orła Białego, a mottem  przewodnim stały się słowa prymasa tysiąclecia, kardynała Stanisława Wyszyńskiego „Musicie ducha hartować, by jak orły przelatywać w przyszłość Ojczyzny” jeszcze większą wagę przywiązujemy do wychowania naszych uczniów w duchu patriotycznych wartości. Kultywujemy obchody świąt państwowych, uczymy szacunku oraz wdzięczności wobec ludzi, którzy walczyli o wolność naszej Ojczyzny. Zapoczątkowaliśmy śpiewanie pieśni patriotycznych z okazji Święta Odzyskania Niepodległości najpierw podczas szkolnego apelu, a trzy lata temu zainicjowaliśmy Czechowickie Śpiewanie z „Czwórką” dla całej społeczności miasta na Placu Jana Pawła II.

W roku 2018, czyli w setną rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości podczas III już Czechowickiego Śpiewania z „Czwórką”, na Skwerze Stulecia, przy nowo odsłoniętym Pomniku Wolności zapoczątkowaliśmy obchody 100-lecia naszej szkoły jako szkoły polskiej. Wydarzeniu towarzyszyło nadanie szkole ufundowanego przez Radę Rodziców sztandaru i zaprzysiężenie pocztów sztandarowych. W ramach obchodów stulecia odzyskania przez Polskę niepodległości włączyliśmy się m.in. w projekt edukacyjno- animacyjny „100 lat codzienności Polski” oraz zorganizowaliśmy Międzyszkolny Konkurs Poezji Patriotycznej. 

Dzięki współpracy z Towarzystwem Przyjaciół Czechowic-Dziedzic zaangażowaliśmy się w organizację II Nocy Muzeów przygotowując wystawę o Zakładach Rowerowych „Apollo”. Zamieniliśmy naszą halę gimnastyczną m.in. w zakład krawiecki, pomieszczenie praczki i tradycyjną, pochodzącą ze Śląska Cieszyńskiego izbę gospodyni domowej. Uczyliśmy się piosenek pochodzących z regionu Śląska Cieszyńskiego.

Realizujemy wiele ciekawych projektów – Postaw na matematykę, czy Matematyczna Liga Czwórki, które mają na celu zachęcenie uczniów i rodziców do wspólnej matematycznej zabawy oraz pokazanie, że dzięki matematyce można wiele zdziałać. Włączamy się w obchody Światowego Dnia Tabliczki Mnożenia. Od dziesięciu lat organizujemy Międzyszkolny Konkurs Matematyczny dla uczniów klas trzecich „Tęgie głowy”. Realizujemy także ciekawe projekty czytelnicze, spotkania literackie  oraz projekty i konkursy językowe. Nocne spotkania czytelniczo-sportowe stały się już tradycją szkoły. Wspólnie ze Szkoła Podstawową nr 8 jesteśmy organizatorami Konkursu Gwary nie tylko śląskiej. W ramach Tygodnia Języka Ojczystego staramy się pokazać, że warto pielęgnować i szanować nasz język rodzimy nie tylko od święta,  ale i na co dzień ze względu na jego bogactwo, różnorodność i piękno.

Uczniowie naszej szkoły biorą udział w popularno-naukowym wydarzeniu Europejskiej Nocy Młodych Naukowców w Krakowie, dzięki któremu mają  możliwość zajrzeć w niedostępne zakamarki Uniwersytetu Jagiellońskiego, zajmującego się na co dzień ciekawymi badaniami naukowymi. Główną ideą tych spotkań jest zaprezentowanie najnowszych osiągnięć w różnych dziedzinach nauki.

Włączamy się także w realizowany od roku szkolnego 2015/2016 miejski projekt edukacyjny dla uzdolnionej młodzieży „Zdolni z Czechowic-Dziedzic”.

Od 2005 roku, czyli od samego początku działania, nasza szkoła jest zaangażowana w realizację projektów w ramach programu eTwinning. Projekty przez nas realizowane były wielokrotnie wyróżniane Krajowymi i Europejskimi Odznakami Jakości. Naszym największym sukcesem była Europejska Nagroda eTwinning w kategorii Porozumienia Międzykulturowego im. Mevlany za projekt "Intercultural dialogue through fairy tales, drama and art" przyznana w 2013 roku. W 2018 roku nasza „Czwórka” jako jedna z 70 placówek w Polsce i 1211 placówek w Europie została wyróżniona odznaką „Szkoła eTwinning”. Program eTwinning to edukacyjny program Unii Europejskiej, polegający na  łączeniu i współpracy bliźniaczych szkół w Europie za pośrednictwem mediów elektronicznych i promowaniu szkolenia nauczycieli.

Wychodząc naprzeciw wymogom współczesnego świata włączyliśmy się w projekt BAKCYL przygotowany przez Warszawski Instytut Bankowości. Projekt ten to stały proces przekazywania młodzieży, przez pracowników bankowych, praktycznej wiedzy finansowej i umiejętności wykorzystywania usług finansowych, tak aby ułatwić im świadomy i pomyślny start w dorosłe życie w nowoczesnym społeczeństwie.

W ramach kodowania włączamy się w obchody Międzynarodowego Dnia Kropki, czyli święta kreatywności  i odkrywania talentów oraz bierzemy udział w Europejskim Tygodniu Kodowania.

Niezwykle ważnym wydarzeniem, które pozwoliło na jeszcze większą integrację całej społeczności szkoły był koncert „Dzieci–rodzicom, rodzice–dzieciom” w MDK Świt pt. „Bajkowa Czwórka”.

Jubileusz 100-lecia naszej polskiej szkoły jest niezwykłym wydarzeniem. Chcąc nadać tym  obchodom uroczysty charakter pani dyrektor Urszula Polaczek napisała tekst hymnu dla naszej szkoły, do którego muzykę skomponowała pani Urszula Szkucik-Jagiełka. Słowa tego hymnu ukazują, jaka była i jest ta nasza szkoła, do czego zmierza i do czego dąży.

Tu w sercu miasta, wśród fabrycznych kominów,

w centrum Czechowic, wśród drzew oraz dymów,

Zbudowano szkołę dla dzieci osadników,

dla tych co tu żyli i zwykłych robotników.

Dzieje Polski z tą szkołą na zawsze są złączone,

niemiecką okupacją były naznaczone.

Ale szkoła przetrwała, stulecie dziś mija,

a ona nadal jest i pięknie się rozwija.

Ref.

Prowadź nas Orle Biały, wysokie loty wskaż,

obudź dumę i radość i uśmiech w każdym z nas

Dodaj sił i mądrości w codziennym wzlataniu,

w nauce oraz w pracy i dobrym zachowaniu.

W otoczeniu ogrodów i drzew starych cienia,

podążały do Czwórki całe pokolenia.

Codziennie na Lesiska wieżę spoglądali

przez park miejski do szkoły tak chętnie biegali.

Niech szkoła się rozwija, niech łączy pokolenia,

bo dobra edukacja, ta nigdy się nie zmienia.

Niech skrzydła tu rozwiną kolejni jej uczniowie,

a Czwórka pozostanie w ich serach oraz głowie!

Ref. Prowadź nas Orle Biały...

 Film - Historia SP4 Czechowice-Dziedzice